Bir Direniş Öyküsü - Yalın Zabun

Gözleri kan çatağına dönmüştü. Havada kesif biber gazı kokusu. Dengesini sağlamakta güçlük çekiyordu. Nefes alıp verişi düzensizdi. Gaz bulutunun içinde ufak patileri minik bedenini taşımakta güçlük çekiyordu. Bir ışık, tanıdık bir ses, aşina olduğu bir kaldırım arıyordu. Minik Çapul böyle bir gecede ilk gördüğü arabanın önüne atıverdi kendini.
Sonrasını o da hatırlamıyor...
Gözlerini açtığında sokakta değildi artık. Kendisini merakla izleyen oldukça iri bir başka türdeşiyle, Wiki'yle göz göze gelmişti ilkin. Birinci gün tedirgin bakışlarla birbirlerini izlediler. Çapul sokağın tüm kirini Wiki'nin bu tertemiz, tehlikesiz dünyasına taşıyıvermişti. Öyle ya, Wiki'nin sokak kedisine benzer bir hali de yoktu zaten. Çapul kendisini temizlemeye koyuldu ikinci gün. Wiki'yle iletişim kurabilmek için kendine çeki düzen verme ihtiyacındaydı. Bir yanı hala sokaktaydı belki ama anlatmalıydı Wiki'ye de sokakta olanları. İletişim kurmalıydı ki Wiki de böylelikle haberdar olabilirdi olup bitenden. Kimsenin durduk yere kirlenmediğini anlatmalıydı ona, duvarların ardında yaşananları, sokaklarda katledilen dostlarını, gaz bulutlarını, duyduğu çığlıkları...
Çapul temizleniyordu. Wiki izliyordu. Çapul, kuyruğunu iki patisiyle kavrayarak dişlemeye koyuldu. Bir yandan ürkek bakışlarla, Çapul arkasını, Wiki’yi kolaçan ediyordu. En son patilerindeki kirlerden arınmaya çalışırken, Wiki ani bir hareketle Çapul'a yaklaştı. Önce iki patisiyle var gücüyle Çapul'u kendine çekti, sonra daha fazla incinmemesi için özen göstererek ufak hamlelerle onu diliyle temizlemeye koyuldu.
Saatlerce sarıldılar birbirlerine. Tek kelime etmediler. İhtiyaç da duymadılar. Hem Wiki hem Çapul farkındaydı bazen bazı şeylerden söz etmenin bile anlamsız olduğunun. Şartlar ne olursa olsun Çapul temizlenmeliydi. Temizlenmeliydi ki yeniden dimdik durabilsindi. Yiten gücünü geri kazanmalıydı ki adil bir dünyanın var olabileceğini o da görebilsindi. Duvarların o kadar da kalın olmadığını hissettirmeliydi ona. Çapul sabaha karşı gözlerini kendisini şefkatle saran kolların arasında açarken, Wiki'nin kendisini izlemeye devam ettiğini fark etti. Belli ki hiç uyumamıştı. Tüm gece onu seyretmişti. Soran gözlerle Wiki'ye baktı.
Wiki kulağına eğildi ve şöyle dedi: "Bil ki seni ayakta tutan her ne ise, ondan bende de var..."
KEDİCİ AŞKINA ARA
EN YENİLER
Bir Kedinin İlkyardım Çantası - Aynil Furtun
25.02.2021Onlarla Yaşam - Ahmet Ufuk Işık
25.02.2021Kediler Neden Güzeldir? - Ebru Erdemoğlu
25.02.2021Yoga Ve Büyük Kediler - Ferhan Yüksel
24.02.2021Su Gibi Ömrümüz Olsun! - Banu Topalakçı
24.02.2021Kediler de Değişti - Yıldız Kaşıkçı
24.02.2021Kedi Dili ve Yapay Seçilim - Alp Akoğlu
24.02.2021TÜRKİYE'NİN KEDİ HASTANESİ
