YENİLER >

Nihayet Yaptılar - Özgü Öksüz

Onu birkaç sene önce apartmanımıza taşındığımızda bulmuştum, siyah renkli bir Ankara kedisi kırmasıydı. Upuzun siyah tüyleri, iri bir cüssesi, siyahla tezatlık oluşturan çimen kadar yeşil gözleri vardı. Önce sevdim, sonra mama verdim, sonra bir bakmışım her kedi hikayesinde olduğu gibi evimize girivermiş! Ancak eski sahipleri onu oyuncak sanıp almışlar, sonra da dışarı atmışlardı. Bu yüzden dışarı çıkmaya alışıktı. Hele yazın 3 gün, 4 gün kadar eve uğramadığı olurdu.

Apartman yöneticileri yönetime geldiklerinde kendilerini küçük feodal bir ülkenin, küçük feodal prensleri olarak görüp “karar almaya” başlar. Çöp kutuları, duvar boya işi gibi basit konularda devletlerarası anlaşma hazırlar gibi formal, ciddi bir tonda bir sürü şey gevelerler.

İşte son yönetim de kedimin “gitmesini” öngörmüş.

Benim kedim hakkında onların karar alması?

Sebepleri de şunlar:

Kedi apartmanda dolaşırken sensörlü ışıklar çok elektrik harcıyor da, kedi etrafı çok pisletiyor da..

Ben bu insanları tanıyorum. Okuldayken ara sıra gelirdim, artık hep onlarlayım.. Dairede tadilat yaparlar bütün inşaat artıkları merdiven boşluğuna yayılır, çocukları bisküvi paketlerini yerlere atar, su şişelerini zahmet edip çöpe değil merdiven basamağına (!) atarlar. Ayrıca 14 dairede birçok insan yaşasa yakılan elektrikle, kedinin yaktığını kıyaslayın.. Ki sensörler hayvanlara uyarlanabiliyor!

Parazit v.b ise başka bir cahillik göstergesi. Aşıları tam bir hayvandan insana hastalık bulaşmaz, öğrenin şunu.

Son apartman toplantısında bu çok mevki sahibi, çok güçlü(!) beyler, tam olarak kapsamını anlayamadığım güçlerine dayanarak annemi şaka yollu(!) tehdit ettiler. “Biz bilemeyiz, kedi bir gün ortadan kaybolabilir ha!” diyerek. Doğru ya, ülkemizde bir şeyler ansızın ortadan kaybolabiliyor; değerler, insanlar, hayvanlar, bazı insanların mantığı, vicdanı..

Hangi insanın veya genel anlamda hangi canlının kendinden daha az üstün olduğuna, gitmesi gerektiğine karar verebiliyor.

Kedim 1 haftadır kayıp.

Bir cadı avıydı tüm bunlar. Başka iki kedi gelmiş bahçeye. Normalde bu olmaz, kediler alanlarını belirler ve başka kediyi sokmazlar.

İmar kanununda bile inşaat alanı için ne kadar bitki dikmemiz gerektiği belli. Biz insanlar madem yapılaşmış çevre ve şehir düzeni ile onları yuvalarından, doğal ortamlarından ediyoruz. Neden konut başına belli sayıda sokak hayvanına sahip çıkılmıyor? Neden yasalar bu kadar gevşek?

Neden sevmeyi sıralıyor insanlar? Neden yangından öncelikli kurtarılacaklar listesini oluşturur gibi bir hayvandan bahsettiğimde önce şunu şunu sev diye saçma bir argümanla geliyorlar bana?

Daha elli sene önce anası babası köyde tavuğun dışkısından gübre yaparken bu titizlik gösterisi, bilinçsiz ve cahilce bir balonun içinde yaşamak neden!?

Eğer insanlığın gelişmesi buysa, dursun. Eğer insanlar doğayla bütün olduklarını ve bir kediden ya da bir tırtıldan daha üstün olmadıklarını, onlar olmadan bir hiç olduklarını anlamazlarsa her şey çok geç olacak. Ve eğer böyle olacaksa ben kendi soyumun yok olmasına dahi razıyım, dünyanın devam etmesi gerek.