YENİLER >

Geveze - Tuğba Sancak

İlayda, babasının tayini çıktığı için başka bir okula gitmek zorunda kaldı. Eski öğretmenini ve arkadaşlarını çok özlüyordu. Yeni okuluna isteksizce gidiyordu.

Rüyasında, bahçede gördüğü bir kediyi seviyordu. Yeni komşuları İclal teyze, elinde pazardan aldığı sebzelerle birden karşısına çıkıp;

-“Sevme o kediyi, mikrop kaparsın, elleme onu, hasta olacaksın!” diye bağırdı.

Bu şirin, gri tüylü sevimli hayvanın ona zarar verecek olmasına şaşırdı. Yeşil gözleriyle ona dostça bakıyordu. İlayda, birden kan ter içinde annesinin sesiyle uyandı.

Of yine erken kalkmak zorundaydı. Şimdi eski okulunda olsa sevinçle koşardı.

Servisten inip bahçeye doğru yürümeye başladı. Aaa o da ne! Bir ses duydu. Kuş cıvıltısı değildi, köpek havlaması hiç değildi. Yaklaştıkça bunun bir kedi olduğunu anladı. Sarı parlak tüylerinin bir kısmı beyaz ve kahverengi olan kediyi gördü. Sırasına oturduğunda da yanından ayrılmadı. Hiç susmadan miyavladığına göre benden bir şey istiyor olmalı diye düşündü. “Hımmm sanırım bu geveze, aç olmalı” dedi. Beslenme çantasını açtı acaba ona ne verebilirdi? Yaşasınnn! Küçük bir kutu süt vardı. Kaptaki meyveleri hızlıca yiyip, sütü boşalan kaba döktü. Kedi, sütü görünce içmeye başladı. Mine öğretmen sınıfa girdi onu görünce gülümsedi;

-“İlayda ben de Geveze’yi mama vermek için arıyordum. Sütü ona sen mi verdin?’’ dedi. İlayda, kediyi tanıyor olmasına şaşırdı. Şaşkınlıkla;

-“Bu kedinin adı Geveze mi?” diye sordu.

Öğretmeni, Geveze’nin okullarında yaşayan bir kedi olduğunu, okuldaki diğer öğretmenlerin de Geveze’yi sevdiklerini, beslediklerini anlattı.

İlayda bu duruma şaşırdı. Demek ki bu okul sadece öğrencilerin değil, bu kedinin de yuvasıydı. Geveze, sütünü bitirdikten sonra İlayda’nın bacaklarına sürtünüp teşekkür etti, kapıdan çıkıp gözden kayboldu.

Tenefüsleri iple çeken İlayda, her defasında bahçeye heyecanla koştu onu aradı ama bulamadı. Okul çıkışında, kapının önünde çocuklar etrafını sarmış onu seviyorlardı. O da mırıl mırıl miyavlıyordu. İsmet amcanın korna sesini duyunca İlayda servisine binip evine döndü ama aklında hep o vardı.

Akşam zil çalınca koşup kapıyı açtı, babasının boynuna sarıldı.
-“Babacığım, bugün çok mutluyum” dedi.
-“Benim güzel kızımın mutluluğunu neye borçluyuz acaba?”
-“Bugün beslenme çantamdaki sütü kediye içirdim. Üstelik okulun kedisiymiş, öğretmenler de onu her gün besliyormuş.”
Babası İlayda’nın yanağına kocaman bir öpücük kondurdu.
- “O halde sütünü kendin iç, ona mama alalım. Üstelik süt kediler için çikolata gibidir. İnsanlar sağlıklı yaşamak için nasıl sürekli tatlı yememelilerse, kediler de besin değeri yüksek mamalar yemeli” dedi.
-“Babacığım, bu saatte Geveze’ye mama alabilir miyiz?”
-“Haydi gidip bakalım.”

Birlikte dışarı çıktılar, açık bir veteriner buldular. İlayda, merakla sorduğu sorulara cevap aldı. Kedilerin iyi bakılırlarsa on altı yıl yaşadıklarını, çocuklar hastalıklardan korunmak için nasıl aşı oluyorlarsa, kedilerin de onlar gibi aşı olmaları gerektiğini, böylece hem kendilerinin hem de onları seven insanların sağlığına zarar vermediğini öğrendi. Bazen kediler insanların yaşamını bile kurtarabilirmiş. İlayda; Geveze’nin mama kutusunu baş ucuna koyup erkenden uyudu. Hemen sabah olsun istedi.

Sabah keyifle uyandı. Neşeyle gülümseyerek bahçeye girdi ama mırmır Geveze yoktu. Tenefüslerde tekrar bakındı, seslendi onu göremedi. Derste neden öğretmenime sormuyorum diye düşünüp parmağını kaldırdı. Mine öğretmen ‘’Evet İlayda? ‘’Dediği anda sınıf kapısı açıldı. Ağzında ki minicik, ıslak yavruyla Geveze içeri girdi. Yavruyu İlayda’nın sırasının üzerine bıraktı. Yine mırmır anlatmaya başladı. İlayda öğretmeni ve sınıftaki diğer çocuklar ona şaşkınlıkla baktılar. O ise, sevincini İlayda’yla paylaşmak istemişti. Hep birlikte yavruya ecza dolabındaki pamuklardan bir yuva yaptılar. Minik kediyi sessiz bir yere taşıdılar. İlayda çok mutluydu.

Okuldan eve döndüğünde yaşadıklarını annesiyle babasına anlattı. Onlar da çok mutlu oldular. Annesi Geveze’nin yavrusu büyüdüğünde onu sahiplenebileceklerini söyledi. Bu çok güzel bir haberdi.

İlayda artık sevinçle okuluna gidiyordu. Geveze ,yavrusuna gözü gibi bakıyor, yavru da günbegün büyüyordu.