Ben Artık Bir Anneyim - Nurşah Şentürk

Bildiğiniz gibi artık ben bir anneyim. Şimdiden hayvansever olduğunu belli eden bir oğlum var, hele ki kedilere karşı.

Sokakta gördüğü her kediye dokunmak istiyor ama kediler buna pek meraklı değil :) Peki evde işler ne alemde?

Kızımın, yani kedimin, misyonu büyük ne de olsa o artık abla oldu. Bence henüz yürüyemediği ve konuşamadığı için eve gelen bu yeni canın insan olduğunu farkında değil. Onu da dört ayaklılar aleminden sanıyor olabilir. Bu da bizim işimize yaradı oğlumuz kedimiz sayesinde erkenden emeklemeyi öğrendi. Kedimiz nereye giderse bizim ufaklıkta onun peşinden. Taklit ettiğini düşünüyorum. Bir de uyku olayını taklit etse hiç fena olmazdı:) Peki ilerde de bu taklit devam ederse, kendini yalarsa ya da tuvaletini kuma yapmaya kalkarsa? Komik manzaralar bizi bekliyor olabilir.

Ben kendimce bunları düşünüp eğlenirken, insanların hala yok tüyünü yutarsa, aman tırmalarsa, ya ısırırsa gibi sorularını duydukça sinir krizi geçiyorum. Aylardır anlatıyorum ama kimileri anlamamakta ısrar ediyor. Bazen sert çıkışlarım olabiliyor. En sertinden de yeni komşumuz "hayvan sevmeyen teyze" nasiplendi. Efendim neymiş, o küçükken yaşadıkları köyde yeni doğan bir bebeğe kediler saldırmış.

Burada dikkat edilmesi nokta şu: kedi değil kediler. Bizim yalnızlığı seven, bir gruba bağlı yaşamayan asil kanlı dört ayaklı dostlarımız onların köyünde evrim geçirmiş olmalılar ki birlik olup, grupça saldırıya geçmişler. Ben böyle bir olayın yaşanma ihtimalinin düşüklüğünden hayvan sevmeyen teyzeye bahsetmedim sadece "hayvanlardan değil de, ben en çok insanların saldırılarından korkuyorum, oğlumun beynine sokulmaya çalışılacak olan cahilce ve hiçbir dayanağı olmayan uydurma hikayeler beni ürkütüyor" dedim. Ne demek istediğimi anlamış olacak ki o günden beri bize pek yanaşmıyor.

09/02/2021